اگر از احوالات ما بخواهید، باید بگویم خدا را هزارمرتبه شکر، خوب و سلامتیم و دعاگویِ شما. حتما وقتی دارید این جملات را می‌خوانید، از شکل نوشتاری این یادداشت که شکل «نامه» است، تعجب کرده‌اید.
ای نام تو بهترین سرآغاز، بی نام تو نامه کی کنم باز
سلام دوستان بهتر از جانِ کوله‌پشتی، شماهایی که همیشه کوله‌پشتی را می‌خوانید.
راستی حال و احوالتان چطور است؟ خوبید؟ خوشید؟ سلامتید؟
اگر از احوالات ما بخواهید، باید بگویم خدا را هزارمرتبه شکر، خوب و سلامتیم و دعاگوی شما. حتما وقتی دارید این جملات را می‌خوانید، از شکل نوشتاری این یادداشت که شکل «نامه» است، تعجب کرده‌اید و شاید هم لبخندی به لبتان آمده باشد.
بله دوستان عزیز، امروز می‌خواهیم درباره‌ی «نامه‌نوشتن» و این پل ارتباطی خوب که کم‌کم به فراموشی سپرده می‌شود، باهم صحبت کنیم. می‌دانم می‌خواهید بگویید دنیا پیشرفت کرده است و گوشی همراه و پیامک و تماس تلفنی که هست!
بله، اما برای اینکه خیلی از رفتارهای خوب از بین نرود، گاهی باید آن‌ها را یادآوری کرد. هیچ می‌دانید «نامه‌نوشتن» زیاد هم ساده نیست و برای خودش شکل و قانونی دارد؟
اگر می‌گویید نه، همین الان یک برگه کاغذ بردارید و برای مادر، پدر یا یکی از نزدیکانتان یک نامه بنویسید و نگذارید که این رسم زیبای احوالپرسی از فرهنگمان حذف شود.
اصلا می‌خواهیم یادآوری کنیم که یادتان باشد پس از نام خدا، متن نامه را که شامل احوالپرسی است، به زبان صمیمی خودتان بنویسید و بعد از اینکه از احوالات خودتان هم برای گیرنده‌ی نامه نوشتید، حتما خداحافظی و تاریخ نوشتن و کلمه‌ی با احترام از سوی فلانی، یادتان نرود.
با احترام: از طرف طیبه ثابت